ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

 ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ!

     Καθοριστική σύναψη της μέχρι τώρα προόδου της αρχάριας Εύας μας, η παρούσα εκπαιδευτική ημερίδα την οδήγησε σε ένα τέλειο "κάθισμα" ιππεύσεως και στην πλήρη βελτιστοποίηση του καλπασμού μετά από πολύ λιγότερα των είκοσι μαθημάτων! Αυτή την φορά η Εύα υποχρεώθηκε να καλπάσει με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και τα κατάφερε κατά τον καλύτερο τρόπο επιτρέποντας στον Ίππο της να αναπτύξει τον ταχύτερο καλπασμό του και, χωρίς οχλήσεις ηνιών, να απογειωθεί κυριολεκτικώς σαν "αέρας" επάνω από το έδαφος!

     Άψογη Αμαζόνα, πλέον η Εύα, επέτυχε να "σταθεροποιηθεί" επί του Ίππου κατά τον ασφαλέστερο τρόπο και να επιτρέψει στο αγαπημένο μας τετράποδο να αποδώσει, άνετο και "πανάλαφρο", έξι εισαγωγικούς, "άοπλους" όσο και ωραιότατους, ισοτονικούς, καλπασμούς, πριν η Εύα αναλάβει το Τόξο της!

     Κι όπως στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο Εκπαιδευτής δεν διαθέτει "χρονόμετρο" και δεν επιτρέπεται στον μαθητή να αφιππεύσει αν δεν ολοκληρώσει το προβλεπόμενο ασκησιολόγιο της κάθε εκπαιδευτικής ημερίδος, η Εύα μας ανέλαβε το Τόξο της μόνον όταν κατέκτησε την τελειότητα "καθίσματος" στις άοπλες καλπαστικές εξόδους της.

     Διότι, εμείς δεν θα θέλαμε ποτέ να καταντήσουμε στο αποτέλεσμα της παραπάνω "εικόνας"! 

     Αναλαμβάνοντας το Τόξο της και κατά την διάρκεια των έξι, ακόμη, καλπστικών εξόδων της με ισάριθμες τοξεύσεις, η Εύα, πλέον, "μετέφερε" την τελειότητα του "καθίσματός" της ενώ ο Ίππος της διατηρούσε τον ταχύτατο όσο και "ανάλαφρο" ισοτονικό καλπασμό του, διευκολύνοντάς την στην στοχαστική διαδικασία κατά τον ωραιότερο τρόπο όπως έδειξαν και τα αποτελέσματα.

     Η τεχνική της Εύας, πράγματι, υποδειγματική, μας έκανε να εκπλαγούμε για τα αποτελέσματα των τοξεύσεών της!

     Ο στόχος, πολύ μικρότερος του προβλεπομένου στις εξετάσεις, έδειξε ότι αν η Εύα, σήμερα, έδινε εξετάσεις διαπιστεύσεως θα ήταν εκείνη που θα αποσπούσε την μεγαλύτερη βαθμολογία από όσους μέχρι σήμερα εξετάσθηκαν στην Σχολή μας! Όμως, εν αντιθέσει προς τα ...αστεία "καθιερωμένα" των συγχρόνων "Σχολών πολεμικών τεχνών", στην δική μας Σχολή το ζητούμενο είναι η απόκτηση βιωματικής μαχητικότητος και όχι, απλώς, η ...ομαδική αναμνηστική φωτογραφία "κυτίων κενών περιεχομένου" που επιδεικνύουν στον φακό "διπλώματα" και "περγαμηνές" για "κορνιζάρισμα εσωτερικής καταναλώσεως"! Έτσι, η Εύα έχει ακόμη "δρόμο" για τις εξετάσεις της...

     Η αυστηρή τήρηση των κανόνων ευημερίας του Ίππου συνωδά τη διαλειμματική εξασκήσει (ΔΙΑΛ.ΕΞΑ.) του Ίππου, με την επιτυχάστατην ολοκλήρωση των δώδεκα προηγηθέντων αόπλων και ενόπλων καλπασμών, επέβαλε την έξοδο του Ίππου σε φυσικό έδαφος εκτός Ιππευτηρίου για την χαλάρωση και την αναψυχή του.

     Ομοίως, οι ίδιοι λόγοι αφορούν και στην Αμαζόνα μας, οπότε, το "ζεύγος" Ίππος και Αμαζόνα βρέθηκαν στην πανέμορφη φυσική έκταση που περιβάλλει το Ιππευτήριό μας.

     Κι εδώ, επί φυσικού πεδίου, τα όσα κατεκτήθησαν εντός Ιππευτηρίου παρέμειναν ως είχαν, με τον Ίππο και την Αμαζόνα μας ανάλαφρους και αποθερμαινόμενους υπό, επίσης, ιδανικές συνθήκες "αποθεραπείας"!

     Μια ακόμη εκπαιδευτική ημερίδα η οποία άγει προς την τελειότητα ολοκληρώθηκε και ο ατελέστατος ανθρώπινος νους μπορεί να παρεκκλίνει σε ατόπημα, αποδίδοντας εύσημα στον Εκπαιδευτή! Λάθος! Διότι, πίσω από τις τακτικές του Εκπαιδευτή κρύβονται οι πραγματικοί Δάσκαλοι οι οποίοι, πέραν του φυσικού Δασκάλου, είναι η  π α ρ α τ ή ρ η σ η  του περιβάλλοντος κόσμου και η  μ ε λ έ τ η των παραμέτρων της φυσιολογίας του.

     Αναφορικώς με την παρατήρηση του κόσμου είναι δεδομένο ότι το εξασκημένο "μάτι" μας έχει συλλάβει την τραγικότητά του της οποίας τις "συντεταγμένες" έχουμε, εκ της ιδρύσεως της Σχολής μας, καταστήσει παραδείγματα προς αποφυγήν της μαζοκρατικής ασκήμιας του με επίγνωση του "δέον γενέσθαι"!  Και γι αυτό επιλέξαμε εξ αρχής την Πλατωνική προσέγγιση των επί μέρους "ζητημάτων" που αποτρέπουν "εξωλισθήσεις"! Γι αυτό, επιλέξαμε τον δικό μας φυσιοκεντρικό προσανατολισμό και την αφομοίωσή μας από την Φύση!   

     Επιπλέον, όπως και αδιαλείπτως, δεν θεωρήσαμε ότι τα ..."ξέρουμε όλα" και πολύ πριν, σήμερα, βρεθούμε στο Ιππευτήριο καταφύγαμε στην Βιβλιοθήκη των "Ελλήνων Κενταύρων" για να συμβουλευθούμε έναν ογκώδη περγαμηνό τόμο του 1648 ο οποίος μας "φώτισε" ζωτικές απορίες επί της φυσιολογίας του Ανθρώπου.   

     Σ΄ αυτές τις σελίδες εντοπίσαμε τον συντελεστή της επιτυχίας της σημερινής μας εκπαιδευτικής ημερίδος ξεπερνώντας αντικειμενικές δυσκολίες υπερβάσεως της ανθρώπινης φυσιολογίας! Kι όσην αλήθεια περιέχει η καταγεγραμμένη ανθρώπινη σοφία του παρελθόντος καμία μελλοντική δεν μπορεί να την υποκαταστήσει, εκτός, του να την συμπληρώσει!

     Τέλος, στην Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" ο φυσικός Δάσκαλός μας είναι πολύ μακριά, στην Ουγγαρία, ωστόσο η παιδαγωγική, κυρίως, διδασκαλία του καθοδηγεί τα "βήματά" μας! Και σ΄ αυτή την διδασκαλία πιστώνεται η πρόοδός μας και όχι στον Εκπαιδευτή ο οποίος, απλώς, εφαρμόζει τα παρά του Δασκάλου "δεδιδαγμένα". Έτσι, ακριβώς σε αυτά τα "δεδιδαγμένα" επιμένουμε, σε μιαν "εστία" ψυχωφελών εφαρμογών όπως η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" με αποτελέσματα όπως τα προαναφερθέντα τα οποία όλοι χαιρόμαστε και χωρίς ούτε  μ ί α  πτώση!

ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΣΑΝΤΕΣ

 ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΙΜΗΣΑΝΤΕΣ

     Ήδη, στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» και μετά από αρκετά χρόνια μελέτης ενός ιδιαιτέρου κατευθυντηρίου υλικού, ολοκληρώθηκε με επιτυχία ένα πείραμα ασφαλούς διδασκαλίας της Έφιππης Τοξοβολίας η οποία είναι η κορυφαία όλων των πολεμικών τεχνών διότι είναι η μοναδική η οποία απαιτεί την τέλεια συνεργασία δύο εντελώς αντιθέτων, ταξιδερμικώς, πλασμάτων, όπως είναι ο Άνθρωπος και ο Ίππος! 

     Και η πειραματική έρευνα αυτής της διδασκαλίας επαληθεύει τα, εκ της πολυετούς και επισταμένης μελέτης, συμπεράσματα τα οποία επί μακρόν, σε μια τόσον επικίνδυνη δραστηριότητα, μας προστάτευσαν πλήρως από ατυχήματα και ανέδειξαν ως αρίστους πολλούς μαθητές μας, όπως επάγεται από το λεπτομερώς τηρούμενο οπτικο-ακουστικό υλικό όλων των μαθημάτων και δράσεών μας, από το 2005 και εντεύθεν!

     Όλα τα προαναφερθέντα δεν σημαίνουν καθόλου "άφιξη", δεν σημαίνουν ότι η «αναζήτησή» μας ολοκληρώθηκε και η έρευνά μας σταματά εδώ! Κάθε άλλο!

     Αυτή την στιγμή ανασυντασσόμεθα σε έναν σταθερό «βατήρα» από τον οποίο θα συνεχίσουμε ώστε το εκπαιδευτικό «κλάσμα» της «ποιότητος προς χρόνο» να αποδώσει ακόμη καλύτερο «γινόμενο». Διότι, η ανάδειξη του πολεμιστή δεν είναι μόνον υπόθεση ποιότητος του αποτελέσματος αλλά και ταχύτητος εκπαιδεύσεώς του. Διότι ο Πόλεμος δεν μπορεί να ...περιμένει!  

     Ακόμη ποιοτικότερη και ταχύτερη, λοιπόν, από σήμερα η διδασκαλία της Έφιππης Τοξοβολίας, αλλά και των εφίππων πολεμικών τεχνών, στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» με άξονα την διδασκαλία που προσλάβαμε κατά τα σχολεία Αρχηγών στον Οργανισμό «KASSAI» από τον ίδιο τον Ιδρυτή του, Δάσκαλο Kassai Lajos, εμπλουτισμένα από τα εν συνεχεία προσκτηθέντα συμπεράσματα εκπαιδευτικής μεθοδολογίας, προερχόμενα από ένα άλλο επίκεντρο εσωτεριστικών προσεγγίσεων του οποίου, ευτυχώς, το πνευματικό απόσταγμα περιεσώθη από την βαρβαρότητα των βανδαλιστικών παρεμβάσεων των μεταπολεμικών διεθνών εγκληματιών.

      Και, βεβαίως, το προαναφερθέν «πνευματικό απόσταγμα» μπορεί να μην είναι επικεντρωμένο ούτε στην Έφιππη Τοξοβολία, ούτε στις έφιππες ή οποιεσδήποτε άλλες πολεμικές τέχνες, αλλά με επιστημονική πληρότητα εισάγει στον τρόπο διεγέρσεως της ανθρώπινης αντιλήψεως, κατ΄ αναλογίαν και του θηλαστικού ζώου (Ίππου) διανοίγοντας τον «αυλό» της μαθήσεως προς ακόμη πιο ποιοτική αλλά και ταχύτερη πρόσληψη γνώσεως και, ούτω πως, βελτίωση δεξιοτήτων! Ένα «πνευματικό απόσταγμα» το οποίο θα έκανε πληρέστατες τις διδασκαλίες Ηγεσίας και Διοικήσεως, εάν αυτές το είχαν στη διάθεσή τους.   

     Εξ όλων αυτών καθίσταται αντιληπτόν ότι, κατ΄ ανάγκην, αυστηροποιούνται, πλέον, τα κριτήρια εισδοχής νέων εκπαιδευομένων, ώστε αυτοί να πληρούν τις προϋποθέσεις διδασκαλίας που θέτουν οι εσωτερικές μας ανελίξεις. Μόνη μας επιθυμία είναι να τιμήσουμε τους υψηλούς Δασκάλους μας οι οποίοι μας ετίμησαν, όταν ο παγκοσμίου κύρους Δάσκαλος της Έφιππης Τοξοβολίας μας ενέγραψε (2006) στην Στήλη της Αίθουσας Τιμής του Οργανισμού του και οι Κινέζοι μας απένειμαν (2012) το πρώτο παγκόσμιο βραβείο ως της, διεθνώς, καλύτερα λειτουργούσας Ομάδος Έφιππης Τοξοβολίας.   

     

Απομένει να σταθούμε ικανοί να τιμήσουμε και τους μεγάλους πνευματικούς μας Δασκάλους των οποίων το έργο καταφέραμε να διασώσουμε από τους μεταπολεμικούς βανδάλους καταστροφείς του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, βέβαιοι όντες ότι θα τα καταφέρουμε μέσα από την διδασκαλία των «Ελλήνων Κενταύρων» επ' ωφελεία όσων, ακόμη, σκεπτομένων, όπως είχαμε διευκρινίσει κατά την εισήγησή μας στο 6ο Παγκόσμιο Φιλοσοφικό Συνέδριο!    

ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!

ΚΑΤΑ ΦΥΣΗ!

      Η Ιππασία είναι το βασικό σχολείο της αναδείξεως του ΗΓΕΤΗ, λόγος για τον οποίον, ανέκαθεν, ήταν κύριο μάθημα όλων των στρατιωτικών Ακαδημιών του κόσμου, βεβαίως και της Ελλάδος μέχρι την στιγμή που η "μεταπολίτευση", απεφάσισε να απονευρώσει (διάβαζε: "διαλύσει") τον Ελληνικό Στρατό, καταργώντας το μάθημα της Ιππασίας στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων προκειμένου να αποστρατιωτικοποιήσει τα στελέχη του μετατρέποντάς τα σε ευτελισμένα δημοσιοϋπαλληλάκια με μόνη "έγνοια" τους τον μισθό, το εφ΄ άπαξ και την σύνταξη! Έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του '80 η Ιππασία καταργήθηκε στη "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων", οι Ίπποι της εγκαταλείφθηκαν και οι εκπαιδευόμενοι αξιωματικοί του ελλαδικού (πλέον) "στρατού" μετετράπησαν σε κομματικά σκύβαλα! Και το αποτέλεσμα ΟΙΚΤΡΟ! τόσο ΟΙΚΤΡΟ! όπως το βλέπουμε σε ένα από τα αμέτρητα παρόμοια τεκμήρια εξευτελισμού της δημοκρατικής και αντιφασιστικής, σημερινής, γραικίας:

     Όμως, απέναντι σε αυτές τις δημοκρατικές και αντιφασιστικές ...κωλοκουνίστρες, η φύση προνοεί για την "απάντησή" της και αντιπαραθέτει την ΥΓΕΙΑ η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση των πλασμάτων της!

     Λίγα μέτρα πιο πέρα από την "Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων", την ίδια στιγμή, μια Ομάδα Ελλήνων με συνείδηση της εθνικής της προελεύσεως και χωρίς να καταδέχεται καμιάν εξωτερική "βοήθεια", με απολύτως δικά της "μέσα", καταφέρνει να διατηρεί ζωντανές τις Αξίες και την πολεμική Παράδοση της φυλής μας, αναδεικνύοντας τον υγιή Πολεμιστή ανάμεσα στους αρρώστους που συνθέτουν την περιρρέουσα ψυχοπαθητική δημοκρατική και αντιφασιστική ανθρωπομάζα: Οι "Έλληνες Κένταυροι", "τοις  κ ε ί ν ω ν  ρήμασι πεπεισμένοι", διατηρούμε την αλκή της ράτσας μας κι αφήνουμε όσους "γεννήθηκαν νεκροί και ζουν πεθαμένοι" να θάπτουν τα κουφάρια τους στα μνήματα που τους σκάβει η επιλογή τους!

     Διότι, η διατήρηση της ψυχοπνευματικής όσο και σωματικής υγείας είναι προσωπική υπόθεση  ε π ι λ ο γ ή ς  του νουνεχούς ο οποίος, ακόμη και σε τόσο παρακμιακές εποχές, μπορεί να επιτύχει την ευδαιμονία του ακολουθώντας το φυσικό "μονοπάτι" του άνω θρώσκοντος το οποίο είναι παράλληλο με την φύση, άξονας της οποίας είναι η άσκηση!

     Αγγίζοντας την εικοσαετία συνεχούς, όσο και ευρυθμότατης, λειτουργίας της η ιδεαλιστική και μη κερδοσκοπική, Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων", με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων κατά την καθημερινή της δράση, σεμνύνεται να έχει υποδείξει στους 630 μαθητές της την γόνιμη κατεύθυνση για την διατήρηση του Ήθους και της υγείας τους και συνεχίζει...

     Μελλοντικός σκοπός μας είναι η ένταση των προσπαθειών μας προς όφελος ακόμη περισσότερων μαθητών μας επιμηκύνοντας ακόμη περισσότερο την χασματική απόσταση που μας διαχωρίζει από το περιρρέον αρρωστημένο περιβάλλον της ανθρωπομάζας που έχασε τον προορισμό της. Κι αυτό είναι υπόσχεση στον εαυτό μας!   

73 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

 73 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

     Πολυσχιδής είναι η δραστηριότητα των «Ελλήνων Κενταύρων» και πολλές οι προσεγγίσεις μας προκειμένου να υπηρετήσουμε τα αντικείμενα του πλαισίου λειτουργίας μας, όπως τα τακτικά μαθήματα και οι εκπαιδευτικές ημερίδες, οι αγωνιστικές συμμετοχές μας και άλλα πολλά μεταξύ των οποίων και οι ξεχωριστές «Εκδηλώσεις» εκ των οποίων η κάθε μία είναι αφιερωμένη σε ένα ξεχωριστό θέμα που αφορά στη Σχολή μας . Έτσι, μέχρι σήμερα, μετράμε ...73 διαφορετικές Εκδηλώσεις που πιστώνονται στο έργο μας, όπως μας τις θυμίζει το ημερολόγιο των δράσεων των «Ελλήνων Κενταύρων» και αυτές οι Εκδηλώσεις δεν εκφράζουν, απλώς, ποσοτικώς, αλλά και ποιoτικώς το «προφίλ» μιας Σχολής που εισήγαγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα (2005) την Έφιππη και Παραδοσιακή Τοξοβολία, υπηρετώντας έκτοτε, συνεχώς, αυτές τις αρχέγονες πολεμικές τέχνες.

Βλ. Εδώ: https://www.facebook.com/GreekCentaursHorsebackArchery/past_hosted_events

Η ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΡΙΚΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΑ ΤΩΝ ΚΡΙΚΩΝ

 

     Η κατάκτηση ενός αποτελέσματος συνιστά μιαν εξελικτικήν αλληλουχία η οποία «χαρτογραφείται» από μία σειρά ενδιαμέσων μικρών «σταθμών», όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας οι οποίοι, ενώ δεν αποτελούν αυτοτελείς προορισμούς, όμως, συνδεόμενοι μεταξύ τους και παραμένοντας αλληλένδετοι, ορίζουν το τελικό αποτέλεσμα που είναι η ίδια η αλυσίδα.

     Το ίδιο ισχύει και στην υπηρέτηση μιας πολεμικής τέχνης όπου, η όποια κατάκτηση γνώσεως και δεξιότητος περνά από ενδιάμεσα στάδια μερικής ανελίξεως τα οποία, τελικώς συντιθέμενα, δικαιώνουν την ευγενή πρόθεση και, ενδεχομένως και τον τελικό σκοπό.

     Εν προκειμένω, η δική μας «αλυσίδα» είναι δισκελής (όπως σε κάθε πολεμική τέχνη) αποτελούμενη από την παράλληλη φιλοσοφική (πρωτίστως) και πρακτική (δευτερευόντως) ανέλιξη του εκπαιδευομένου με την βοήθεια ενός  α σ κ η σ ι ο λ ο γ ί ο υ  του οποίου τα ενδιάμεσα στάδια (επιμέρους ασκήσεις) ορίζουν  τους «κρίκους» της «αλυσίδας». Και το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από την ποιότητα αυτών των ενδιαμέσων «κρίκων» οι οποίοι, εν κατακλείδι, θα κληθούν να αντέξουν το «βάρος» που καθορίζει την όλη «αλυσίδα».

     Έτσι, είναι αυτονόητη η ευθύνη του σχεδιαστή των «κρίκων» (του Εκπαιδευτή) για την ορθή εκτίμηση των προδιαγραφών «αντοχής» τους οι οποίες ξεκινούν από την αδήριτην αφετηρία της «αντοχής υλικών», δηλαδή, της ορθής αποτιμήσεως των φυσικών δυνατοτήτων των εκπαιδευομένων του και με γνώμονα το πεπερασμένο του δικού του χρόνου και των δικών του αντοχών. 

     Αναλυτικότερα, εάν ο Εκπαιδευτής διαθέτει μία ώρα ημερησίως για να την προσφέρει σε κάποιον εκπαιδευόμενο θα πρέπει να επιλέξει προσεκτικά σε ποιον θα την προσφέρει ώστε η ώρα αυτή να μην πάει χαμένη ούτε για το εκπαιδευτικό αντικείμενο (πολεμική τέχνη), ούτε για τον ίδιο τον Εκπαιδευτή, ούτε για τον όποιον εκπαιδευόμενο διότι αυτή η απώλεια μιας ώρας κοστίζει στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» και όχι απλώς σε «κάποιον» ή σε «κάτι». Και αυτό παραπέμπει στην υποχρέωση του Εκπαιδευτή να διαμορφώνει συνεχώς ένα, διαρκώς, ποιοτικότερο Κοινό εκπαιδευομένων ώστε να βελτιώνεται διαρκώς το θεμέλιο των προσπαθειών του που δεν είναι άλλο από την ποιότητα της υπαρξιακής υποστάσεως των εκπαιδευομένων του. 

     Και αυτό επιχειρούμε συνεχώς στην Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων», με διάφορους ...πλαγίους τρόπους, επιδιδόμενοι σε μία συνεχή προσπάθεια η οποία δικαιώνεται οσημέραι, κυρίως, λόγω της συνειδητής αποστασιοποιήσεώς μας από κάθε υλικό όφελος που θα μπορούσε να ευτελίσει το αντικείμενό μας εξισώνοντάς το με «εμπόρευμα», υπακούοντας στο βασικό κέλευσμα της διδασκαλίας μιας πολεμικής τέχνης που υπαγορεύει την αποχή από κάθε κερδοσκοπικήν εκμετάλλευση.

     Αν και όλα τα παραπάνω δεν είναι, απλώς, κατανοητά αλλά αυτονόητα, κάποιοι προορίζονται να τα έχουν αντιληφθεί ωφελούμενοι ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Το κέρδος, εν τέλει, πιστώνεται στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενο, στην πολεμική τέχνη, στο προς ο απευθύνεται, εάν και εφ΄ όσον ο διαχειριστής του (Εκπαιδευτής) είναι ικανός να διακρίνει. Και, εκ του αποτελέσματος, εδώ φαίνεται ότι, μετά από δέκα εννέα συναπτά έτη συνεχούς εργασίας, διακρίνει!

ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ... ...ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ!

 ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ...

...ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΑ!

     Αν για κάτι είμαστε πραγματικά υπερήφανοι ως "Έλληνες Κένταυροι" είναι για το ότι πάντοτε διαλέγαμε τον δυσκολότερο δρόμο να πορευτούμε στο εφιπποτοξοτικό αντικείμενο και στις παραμέτρους του. Φυσική Ιππική, ανενστόμιστος Ίππος, Γυμνιππευτική, κατάργηση οροθετημένης καλπαστικής διαδρομής και τόξευση επί ανοικτού πεδίου (κάτι που καμία Σχολή δεν επιχειρεί!) κλπ κλπ... Και να που τώρα, όλως τυχαίως, μια νέα πρόκληση δυσκολίας ανακύπτει για εμάς, κατόπιν αιτήματος αγαπητού φίλου από την επαρχία ο οποίος, με ελάχιστην ιππική εμπειρία, ως Ιππαγωγός νεαρού επιβήτορος που παραμένει επί χρόνια ανεκπαίδευτος και σε κλειστό χώρο(!), ζητά βοήθεια εξ αποστάσεως προκειμένου να καταστήσει ιππεύσιμο τον Ίππο του και ο ίδιος να μπορέσει να τον χαρεί.

     Ήδη απαντήσαμε καταφατικώς στον αγαπητό Φίλο μας και, επειδή κανείς δεν αστειεύεται με την ασφάλεια της ιππεύσεως, ολοκληρώσαμε τα πρώτα σκαριφήματα παροχής συμβουλευτικής συνδρομής, σταθμίζοντας πολύ καλώς τις δυσκολίες του εγχειρήματος. Θα είναι χαρά μας η πρόοδος της σχέσεως και των δύο πέραν της, αμιγώς, "Ιππικής"! Γι αυτό και θα ξεκινήσουμε με την διευκρίνιση ότι το κράτημα των ηνιών δεν σημαίνει τον έλεγχο του Ίππου από τον Ιππέα, αλλά την εκτίμηση της διαθέσεως του Ίππου από τον Άνθρωπο! 

ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ... ...ΕΚΠΑΙΔΕΥΘΗΣΟΝΤΑΙ!

 ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ... 

...Ε Κ Π Α Ι Δ Ε Υ Θ Η Σ Ο Ν Τ Α Ι!

     Εκ των ουκ άνευ, η Εκπαίδευση στους "Έλληνες Κενταύρους" και, βεβαίως, πρώτοι οι Εκπαιδευτές ...εκπαιδευθήσονται! Μέσα σε αυτό, δε, το πλαίσιο της εκπαιδευτικής υποχρεωτικότητος και ο Ιδρυτής, ο οποίος, ταχέως, εισέρχεται σε έναν ακόμη εκπαιδευτικό κύκλο ο οποίος θα αποσαφηνίσει πτυχές πολεμικών παραδόσεων που άπτονται του ιστορικού πλαισίου της Ομάδος μας.

     721 ευγνώμονες ευχαριστίες προς τον αείμνηστο Πέτρο Ζ. Σάρογλο για την ανεκτίμητη, μεταθανάτια, υποστήριξη των ερευνών μας (και, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...) και, επί τη βάσει αυτής κάθε συνέχεια! 

     Και, σε μία κοινωνία η οποία χειμάζει σε λυκόφως θανάτου, η έκθαμβη ανατολή ζωής παραμένει δικό μας προνόμιο!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ "ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 

ΤΩΝ 

"ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ"

     Σε γαλήνια ..."αγρανάπαυση" ο σχολικός Ίππος των "Ελλήνων Κενταύρων Καλαμάτας" όσο ο Αρχηγός της Σχολής Εκπαιδευτής Αθανάσιος Ψωρομύτης απουσιάζει στα κτήματα για την εποχική ελαιοσυλλογή αφού στην επαρχία, ακόμη οι κάτοικοι ασχολούνται με ωραίες δραστηριότητες μακράν ...καυσαερίων! Και, όπως έχουμε πει, "Αρχηγού απόντος πάσα ίππευσις παυσάτω"! Παρά ταύτα, μια μίνι ...διαδήλωση διαμαρτυρίας για την δικαιολογημένη απουσία του Αρχηγού έλαβε χώρα στο "Πριγκιπάτο του Βασίλη" (στο χώρο του σχολικού Ίππου) από εκπαιδευόμενους που δεν άφησαν την ημέρα να πάει χαμένη και το  'ριξαν στην Τοξοβολία!

     Αυτές οι "παρένθετες" ημερίδες συσφίγγουν σχέσεις και δεσμούς με την Ομάδα, αλλά και βελτιώνουν ικανότητες ασχέτως εάν απουσιάζει ο Εκπαιδευτής. Είναι "ευκαιρίες" ανεκτίμητες για ένα σκαλοπάτι παραπάνω και, διαθέσεως ευδοκούσης, όλοι στους "Έλληνες Κενταύρους" επιδιώκουμε να αξιοποιούμε.

     Εδώ οι παλαιοί καθοδηγούν τους νέους και αναλαμβάνουν την ευθύνη της διεξαγωγής του προγράμματος στη Γραμμή Βολής, μια εμπειρία σημαντική για όσους προχωρήσουν και στα καθήκοντα του μελλοντικού Εκπαιδευτή. 

     Βεβαίως και η περιποίηση του σχολικού Ίππου, πάντοτε μέσα στο πρόγραμμα, καλοδεχούμενη από το αγαπημένο μας τετράποδο το οποίο δέχεται και αυτό την οφειλόμενη φροντίδα από εκείνους στους οποίους προσφέρει τόσα πολλά.

     Πάντα καρποφόρες οι εκπαιδευτικές μας ημερίδες και όλες γόνιμες από πλευράς εμπειριών μέσα σε "καιρούς δημοκρατικούς" των οποίων οι πρωταγωνιστές είναι οι διεφθαρμένοι κυβερνώντες, οι αμαρτωλοί παπάδες, οι συνταγματάρχες που δεν κάνουν πια επαναστάσεις αλλά ληστείες τραπεζών, oι βραβευμένοι συγγραφείς παραμυθιών ...παιδική πορνογραφία και οι κοινοί ..."θνητοί" που συνθέτουν ζοφερά ασελγή έργα τα οποία κατακλύζουν τα αηδή, πλέον, πρωτοσέλιδα !

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Μέρος Δ' ΑΛΛΑ, ΠΡΟΣ ΤΙ «ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ»;

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΣΤΟ ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ 

Μέρος Δ'

ΑΛΛΑ, ΠΡΟΣ ΤΙ «ΙΠΠΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ»;

 

Η σώρευση εμπειρίας

     Η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» διδάσκοντας επί 17 συνεχή χρόνια και με 600, περίπου, εγγεγραμμένους μαθητές την πολεμική τέχνη της Έφιππης Τοξοβολίας και, μάλιστα, με μηδενικό δείκτη ατυχημάτων πιστώθηκε με πολλές «πρωτιές» εκτός των δύο πρώτων παγκόσμιων βραβείων που έχει κατακτήσει σε διεθνείς αγώνες. Συγκεκριμένα:

     Η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» εκτός της Τιμής της πρώτης εισαγωγής στην Ελλάδα και στην Κύπρο της Έφιππης Τοξοβολίας και της Παραδοσιακής Τοξοβολίας (2005 και 2013, αντιστοίχως), έχει και την Τιμή της πρώτης Σχολής Ιππηλασίου (2013), της πρώτης Σχολής Έφιππης Σπαθασκίας (2015), της πρώτης Σχολής Τυφλών Εφιπποτοξοτών (2016). Επίσης, πρώτη η Σχολή των "Ελλήνων Κενταύρων" εισήγαγε στην Ελλάδα την Στρογγυλή ή Κυκλική Κίνηση (2013), την Γυμνιππευτική Υοga (Azva Yoga, 2014) την Έφιππη Πάλη (2015), την Σέλα της Στέπας (2016), την Καταρριχητική Τοξοβολία (2016),την Τοξοβολία εξ Επαφής, την Παραστατική Συραγώγηση (2021), τον Ιππακοντισμό (2021), την Ακροβατική Djigitovka (2021), τον πρώτο Πλαγιοβαδιστή Ίππο στην Έφιππη Τοξοβολία (2021), το επίγειο ισορροπιστικό ασκησιολόγιο με Ισορροπία επί Ιμάντος και Ισορροπία επί Μονορόδου (2021), το ασκησιολόγιο Μαχητικής Τοξοβολίας (2021), την Ναϊτικήν Ίππευση (2021), την Ενάλια Έφιππη Τοξοβολία (2022). Και για την επίτευξη αυτού του έργου, ο Ιδρυτής της Σχολής, Εφιπποτοξότης Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης, χρειάστηκε να εκπαιδεύσει ο ίδιος 89 νεόλεκτους Ίππους (πέραν των πολλαπλασίως περισσοτέρων Ίππων τους οποίους χειρίσθηκε σε διάφορες ξένες Σχολές) μεταφέροντας ο ίδιος όλη αυτή την τεράστια τεχνογνωσία με χιλιάδες μαθημάτων στους εκπαιδευομένους του, αντιλαμβανόμενος εγκαίρως ότι θα ήταν πολύ ευεργετικό για όλους τους μαθητές, πέραν των τεχνικών γνώσεων, η διαμόρφωση ατομικής ψυχολογίας ικανής να επιτρέψει στο εκπαιδευόμενο άτομο να διεισδύσει στον χαρακτήρα του πολεμιστή, εφ΄ όσον πρόκειται περί διδασκαλίας πολεμικής τέχνης! Έτσι, με αυτό το «σκεπτικό» ο Ιδρυτής των «Ελλήνων Κενταύρων», απεφάσισε και την πρώτην ίδρυση στην Ελλάδα Σχολής Ιππικού Θεάτρου ώστε να διαμορφώσει ψυχολογικώς τους μαθητές των «Ελλήνων Κενταύρων» ως υποδοχείς των παραμέτρων του χαρακτήρος πραγματικού πολεμιστή, θωρακίζοντάς τους έναντι φυσικών φόβων και αναστολών και εισάγοντάς τους βαθύτερα στον ρόλο του Εφιπποτοξότη και, πάντως, του πραγματικού πολεμιστή.

Το σκεπτικό μας

     Εκλαμβάνοντας την Έφιππη Τοξοβολία ως πολεμική τέχνη και όχι ως «άθλημα» (sport) η Σχολή των «Ελλήνων Κενταύρων» κινείται επί άξονος ο οποίος απαιτεί τον εμπλεκόμενο πολεμιστή και όχι αθλητή και αυτό θέτει συγκεκριμένο ψυχολογικό πλαίσιο άνευ του οποίου κάθε απόπειρα εκπαιδεύσεως κρίνεται εκ των προτέρων ως αποτυχημένη.

     Στη δική μας Σχολή ο Εφιπποτοξότης δεν προορίζεται για την απλή κατάκτηση «αθλητικών επιδόσεων» με την κατάκτηση συγκεκριμένων τεχνικών, αλλά κατευθύνεται προς το υπόδειγμα του διακόνου μιας πολεμικής τέχνης με όλες τις πολυπρισματικές παραμέτρους τις οποίες απαιτεί η περίσταση.

     Εξ αρχής (2005) παρατηρήσαμε να προσέρχονται προς εκπαίδευση στη Σχολή μας άτομα τα οποία ήσαν απλώς εντυπωσιασμένα από την εικόνα του «Εφιπποτοξότη», αλλά χωρίς καμία βαθύτερη επίγνωση, καμία συνείδηση, περί των απαιτήσεων της πολεμικής τέχνης της Έφιππης Τοξοβολίας, χωρίς καν να έχουν συνειδητοποιήσει φόβους έναντι του ίδιου του Ίππου με τον οποίο θα ήσαν υποχρεωμένοι να συνεργασθούν και οι φόβοι αυτοί γίνονταν αντιληπτοί από τον Εκπαιδευτή, ήδη, από την πρώτη στιγμή της εισαγωγικής επαφής του νεοεισερχομένου με τον σχολικόν Ίππο. Και τότε, ο Εκπαιδευτής ή οδηγούσε στην πύλη εξόδου τον φοβικό «ενδιαφερόμενο» ή αφιέρωνε χρόνο και τεχνάσματα ώστε να τον βοηθήσει να υπερβεί τους φόβους και τις επιφυλάξεις του, φυσικά, με ζημία χρόνου και, εκατέρωθεν, φθορά ψυχής, κυρίως δε, με επαυξημένη κόπωση του σχολικού Ίππου, κάτι το οποίο θέτει σε κρίσιμη προτεραιότητα ο Ιδρυτής αυτής της Σχολής. 

     Είναι γεγονός ότι το δέος απέναντι σε ένα ζώο πολύ ογκωδέστερο και, κυρίως, υψηλότερο του Ανθρώπου, μάλιστα, δέκα τέσσερις φορές δυνατότερό του, είναι φυσικό να προκαλεί φόβο απέναντι σ΄ αυτό το δίποδο το οποίο δεν φημίζεται και για την εναρμόνισή του με την φύση την οποία εκπροσωπεί ο Ίππος. Έτσι, ουκ ολίγες φορές υποδεχθήκαμε στο Ιππευτήριο νεοεισαγόμενους μαθητές οι οποίοι, συχνά, δεν είχαν «ξαναπλησιάσει» Ίππο στη ζωή τους, εκδηλώνοντας φοβικές αντιδράσεις οι οποίες κάθε άλλο παρά διεμόρφωναν θετικήν εκπαιδευτικήν ατμόσφαιρα.

     Άλλοι πάλι, χρειάζονταν μεγάλη «πίστωση» χρόνου για να υπερβούν τις αναστολές τους προσεγγίζοντας τον Ίππο με αποτέλεσμα να σπαταλώνται ατελείωτες «εργατώρες» χωρίς ανταποδοτικότητα ωφελείας ενώ, σε κάποια περίπτωση ιδιαιτέρως φοβικού μαθητή ο οποίος, μάλιστα, επέμεινε να εκπαιδευθεί και τελικώς βοηθήθηκε και εκπαιδεύτηκε, χρειάστηκε και η διαμεσολάβηση μιας τετραετίας, ώσπου, δια της Σχολής Ιππικού Θεάτρου να συνειδητοποιήσει τον ρόλο του πολεμιστή και να ανταποκριθεί!

     Και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο απεφασίσθη η ίδρυση της Σχολής Ιππικού Θεάτρου, μελετώντας την περίπτωση του συγκεκριμένου, φοβικού μαθητή μας και βλέποντας τα θετικά αποτελέσματα εισάγοντας τον φοβικό μαθητή στον ρόλο του πολεμιστή. Στον «ρόλο» όμως, με ό,τι αυτό σημαίνει και σε ό,τι αυτό διαβαθμίζεται.

     Πράγματι, μιλώντας για «εισαγωγή σε ρόλο» αναφερόμεθα σε μιαν επιδερμική προσέγγιση χαρακτήρος «Α’ Βοηθειών» που δεν καλύπτει παρά ένα απειροελάχιστο μέρος του τεραστίου πεδίου ωφελείας του Ιππικού Θεάτρου, όπως το οραματιστήκαμε στους «Έλληνες Κενταύρους».

     Ιδρύοντας το Ιππικό Θέατρο σχεδιάσαμε μια «ψυχολογική συνδρομή» προς τους μαθητές μας δύο …ταχυτήτων. Αφ’  ενός για την αρχικήν ενθάρρυνση του εκπαιδευομένου να υπερβεί βασικούς φόβους και, αφ’  ετέρου για την εμβάθυνσή του στον χαρακτήρα του πολεμιστή, ταυτοχρόνως, με την διαμόρφωση («ποίηση») ήθους, γενόμενος πλέον «ηθοποιός».

     Οι μαθητές μας εισάγονται και στην χρήση ιστορικών αμφιέσεων, όπλων και παρελκομένων, μαθαίνοντας να ιππεύουν με αυτά ενώ τα χειρίζονται, κάτι το οποίο ευνοεί την βιωματική ενσυναίσθηση ενός μεγαλύτερου βάθους «πεδίου» των Εφίππων Πολεμικών Τεχνών με τεράστιο όφελος στην εμπέδωση ευσταθείας ιππικού «καθίσματος» αλλά και ψυχοπνευματικής ισορροπίας με την αυτοσυγκέντρωση να ευνοείται πάνω απ΄ όλα!

     Και σε όλη αυτή την κλιμάκωση του σκεπτικού ο Ίππος παρακολουθεί και συστρατεύεται με την όλη διδασκαλία, παρασυρόμενος και αυτός στο βάθρο του ηθοποιού, όπως η συζυγής σχέση του με τον εκπαιδευόμενο Άνθρωπο προϋποθέτει.

     Συνοψίζοντας, το Ιππικό Θέατρο αναδεικνύει καλύτερους Εφιπποτοξότες αναβαθμίζοντας το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα εκπαιδευόμενων σε μια πολεμική τέχνη προικίζοντάς τους με ψυχολογία πραγματικού πολεμιστή, ενώ, παραλλήλως, εξοικονομεί προσπάθειες και χρόνον εκπαιδεύσεως.

Συμπέρασμα

     Και στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας της Σχολής Ιππικού Θεάτρου των «Ελλήνων Κενταύρων», όλα τούτα τα παρατηρήσαμε κατά τον πλέον χειροπιαστό τρόπο, αισθανόμενοι απολύτως δικαιωμένοι για την αρχικήν επιλογή της ιδρύσεως αυτής της, τόσο ζωτικής για την ποιότητα της εκπαιδεύσεώς μας, Σχολής.

Συνεχίζεται...